Thema deze week die in elk gesprek terugkomt deze week is onze verwachtingen en de karma die hier bij hoort.
Of je nu een volwassene, een kind, een puber, een dochter, een zus of wat dan ook bent je hebt verwachtingen. Deze verwachtingen zijn altijd vanuit jij als persoon neergezet en niet altijd goed voor de ander. Je wilt graag dat iedereen ook denkt voelt of doet zoals jij dat doet.
Eerlijk is dit ook realistisch?
Jij bent uniek en jij brengt jou energie naar elke gebeurtenis. Dat is de ene keer om wat te leren over jezelf of om te begrijpen wat er ook anders zou kunnen.
Een voorbeeld je ziet een moeder en kind van ms 10 jaar. De moeder doet alles voor haar kind, veegt misschien net niet haar mond af maar verder hoeft zij niets te doen. De moeder voelt zich hier blij mee want ze DOET ERTOE!
Maar haar kind wordt hier niet beter van toch? Haar kind leert geen verantwoordelijkheid die zij nodig heeft om geaard en verantwoordelijk de wereld tegemoet te kunnen treden.
Ondanks alle goede bedoelingen!
Het helpt de moeder niet want zij krijgt hier niet de hartconnectie die ze nodig heeft omdat ze het helpen vanuit een verkeerde energie neerzet. Haar kind krijgt het ook lastig want die blijft de rest van haar leven behoeftig naar de hart connectie die ze niet heeft gevoeld bij haar moeder. 💔
De les hier is dat je als volwassene niet altijd de verantwoordelijkheid over moet nemen en hulp moet bieden. Wat je wel moet leren is vanuit je hart de ander haar fouten te laten maken en zonder oordeel er voor haar zijn vanuit het diepste van je hart.
Ga een yogales doen om je basis te versterken en je voeten weer te vinden. Ga kijken hoe je jezelf kan voeden zonder dat het de ander iets ontneemt. Leef vanuit je eigen hart en geef jezelf ook vanuit je eigen hart. 💖 💓
Vaak worden dit soort patronen ook onbewust doorgegeven in familie systemen. Wanneer bij voorbeeld een moeder jong overlijdt, groeien haar kinderen op zonder die hartconnectie. De dochters krijgen vervolgens ook kinderen waarbij zij die connectie niet mee kunnen geven want zij hebben die zelf gemist.
Dat gemis wordt vaak niet eens besproken met kinderen en zo wordt het onbewust doorgegeven aan volgende generaties en groeien velen op zonder hartconnectie. Dat gaat door tot er iemand in het systeem komt die het gemis wel kan voelen en benoemen. Pas als het zichtbaar gemaakt kan worden, kan het helen
Oplossing
Dus als je dit leest en je herkent je in de kind rol van dit verhaal, kijk dan ook eens van een afstandje naar jezelf in de rol van de ouder… geef jij onbedoeld misschien ook het gemis door?
Dat kunnen we stoppen, bij voorbeeld met een opstelling…