Ostara en de sneeuwhaas met eieren

Vele duizenden jaren geleden, wachtten alle dieren, planten, mensen en andere levende wezens ongeduldig op de komst van de lente. Na een lange, koude winter verlangde iedereen naar de warmere lichtere dagen. Iedereen had vertrouwen want zo rond Imbolc waren de zaden onder de grond al ontkiemd en staken de eerste bolletjes hun kopjes hier en daar al boven de aarde uit. De uit het zuiden teruggekeerde vogels begroetten elkaar fluitend en zochten alvast naar de beste plekken om straks hun nestjes te bouwen. De mensen maakten hun akkers klaar om binnenkort hun tarwe en groenten te zaaien. En zoals ieder jaar stond alles en iedereen te trappelen om weer naar buiten te gaan.

Maar juist dat jaar liet de lentegodin Ostara, de godin van de dageraad en de wedergeboorte, onverwacht lang op zich wachten. De aarde bleef bedekt met een dikke laag sneeuw, en het vroor dat het kraakte. De wintervoorraden raakten op en de mensen en dieren kregen honger. De meeste planten hielden zich voor een groot deel nog onder de grond schuil, maar die hun kopjes al opgestoken hadden, bevroren van de kou.

Het was op een koude dag aan het einde van de Imbolc periode dat een klein meisje langs de bosrand liep te zoeken naar iets eetbaars. Het was heel guur, dus ze had dikke warme kleren aan en een mandje bij zich. Ze liep en ze liep, maar vond niets eetbaars. Alle bessen, noten, eikels en kastanjes waren al lang gevonden en opgepeuzeld door de bosdieren. Door de vorst en de sneeuw waren nog nergens jonge brandnetels of zevenblad voor een lekker soepje. Al zoekend kwam het meisje bij een open, besneeuwde plek in het bos aan en daar zag ze een vogel liggen. De arme vogel was erg zwak en ging bijna dood van de kou. Het meisje kreeg medelijden, maar ze wist niet hoe ze het diertje kon helpen. Met tranen in haar ogen sprak zij diep vanuit haar hart tot de lentegodin Ostara en vroeg haar om hulp.

Plotseling verscheen er een prachtige regenboog aan de hemel en langs die regenboog kwam Ostara aangelopen. Ze was gekleed in een schitterende mantel van warm en stralend zonlicht. En waar zij liep, begon de sneeuw direct te smelten en kwam de dampende aarde tevoorschijn. De lente was gekomen! Helaas was dat voor de kleine vogel te laat.

Maar toen Ostara de tranen van het kleine meisje zag, tikte ze zacht de vogel met haar staf aan en hij veranderde in een prachtige witte sneeuwhaas.  ‘Een sneeuwhaas kan veel beter tegen sneeuw en kou dan een vogel’ sprak Ostara met vriendelijke stem tot het meisje,  ‘Vanaf nu kunnen jullie mensen de sneeuwhaas als mijn eerste teken van de lente zien, zodra jullie hem zien in de bossen en velden, weten jullie dat ik eraan kom.’  Ze streek het meisje zacht over haar bol en het kind voelde zich plotseling van binnen lekker warm en vrolijk worden. Haar hongergevoel verdween. Ostara sprak verder: ‘Ik geef jullie niet alleen een sneeuwhaas, want na de lange winter hebben jullie bijna geen eten meer en hebben jullie honger. Daarom zal ik de sneeuwhaas eieren, in de kleuren van mijn regenboog, meegeven. Die eieren zijn niet alleen om jullie honger te stillen maar ook om de vruchtbaarheid van Moeder Aarde te vieren.  Geef je mandje maar aan de haas’. De sneeuwhaas vulde het mandje van het meisje met rode, oranje, gele, groene, blauwe en paarse eieren. Ostara liep voor het meisje uit richting haar huisje. Bij het huisje zwaaide Ostara met haar staf, waarop alle sneeuw voor de zon verdween. En als een wonder was de aarde plotseling bezaaid met voorjaarsbloemen. Glimlachend knikte Ostara ten afscheid: ‘Dag lief kind!’ Het meisje zwaaide vrolijk naar de godin en stapte haar huis binnen.

En godin Ostara ging verder, zwevend over de aarde liet zij een spoor van krokusjes, narcissen en hyacinten in álle kleuren van de regenboog achter zich. En overal waar zij kwam volgde de sneeuwhaas haar en vonden de mensenkinderen gekleurde eieren. Toen Ostara de aarde overal waar het lente moest worden had opgewarmd, vertrok zij terug naar het land waar zij woonde met Koning Eik. Samen genoten zij van de lentekleuren, – geuren, – geluiden en alle levende wezens die zo blij waren met de komst van de lentegodin.  Maar niemand was zo blij als koning Eik zelf. Wat was ze mooi en lief zijn stralende godin………..

En Ostara ? Die straalde nog meer en helderder als zij in de buurt van koning Eik was. Zoveel liefde en licht verwarmt de harten en laat de liefde groeien bij het grote en kleine volk, de dieren, de planten én ook tussen goden en godinnen!

** een verhaal van OmaHeksje, bewerkt door Esther **

Wil je ook een dag aan je innerlijke flow werken? En meestromen met het natuurlijk ritme van de natuur? En je zielsverlangen laten openbaren?

Geef je op in de workshop agenda

Leven in harmonie

Een serie-bewustzijnsdagen genaamd het “Het jaarwiel” helpen we je bij Pilago jezelf weer in harmonie te brengen door 8 x per jaar een bezinningsdag aan te bieden. Tijdens deze dagen begeleiden Christel en Esther je om je lijf en je energie weer af te stemmen op je eigen natuurlijke ritme  en die van de seizoenen, met behulp van yoga en systemische opstellingen, ademwerk en visualisaties. Hierbij gebruiken we inspiratie uit de traditionele westerse spirtualiteit, vanuit de Keltische kalender van de Druïden. Deze volgt de stand van de zon én de 8 natuurlijke seizoenen. In combinatie met de Chinese elementenleer en de Tao zoals gebruikt wordt in de Yin-yoga, hebben Christel en Esther een programma van 8 workshops voor je gemaakt. Zodat jij weer in harmonie kunt komen met je eigen innerlijke natuur. 

Het leven is een cyclus

De natuurlijke cyclus van rust, ontwaken, groei, bloei, oogst en rust kun je ook in je eigen leven en lijf herkennen. In onze groeicyclus als mens: baby-kind-jongere-volwassene-weloverwogene-oudere, maar ook in je dagelijkse ritme van nacht-ochtend-middag-avond-nacht. Deze natuurlijke cyclus bestaat in ons allemaal. Nu leven we tegenwoordig niet meer zo bewust met deze ritmes, we hebben kunstlicht en verwarming, dus we gaan maar door. Maar dat zorgt er ook voor dat we vaak te weinig rust en bezinning nemen en we onszelf vaak uitputten. Wanneer we weer meer bewust zijn van deze ritmes en seizoenen in onszelf, komen we vanzelf ook meer in alignment met onze natuurlijke energie. Als we weer leren om afgestemd te zijn op de natuurlijke energiestromen in onszelf en de spiegel die ons voorgehouden wordt vanuit de natuur, dan zullen we meer gemak en plezier in ons leven ervaren. En zo wordt het makkelijker om je mooiste leven te leven. 

Het jaarwiel van de Druïden

Voor de Kelten bestond het jaar uit twee delen: het donkere deel en het lichte deel. Het jaar begint bij de start van de donkere helft. Zoals alle groei begint in het donker, in de aarde, het ei of de buik, zo begint een nieuw jaar op 1 november in de Keltische kalender met Samhain. Het leven begint dus met eerst naar binnen keren, het donker in naar de roots om daarna wanneer het midwinter geweest is (21 december, Yule) langzaam weer meer licht te zien. Van 1 op 2 februari ontwaakt het leven uit de winterslaap met Imbolc, het feest van het nieuwe begin en is op het 21 maart tijd om even tussentijds de balans op te maken tijdens Ostara, de lente equinox. De lichte helft van het jaar begint dan op 1 mei, gevierd tijdens Beltane, het feest van de liefde en onze krachten en energie zijn op z’n hoogst tijdens midzomer, Litha op 21 juni. Na dit hoogtepunt van licht en kracht, wordt het langzaam tijd voor de oogsttijd, die begint met Lammas op 1 augustus en die overgaat in het feest van overvloed en balans tijdens de herfstequinox op 21 september. En dan begint op 1 november  cyclus in de natuur weer opnieuw.

Kom jij je ook laten inspireren door de natuur tijdens een dag-retreat bij Pilago?

De bewustzijnsdag zijn los te volgen en te boeken. Een dag bestaat uit diverse vormen van yoga en systemisch werk, afgestemd op het seizoen en de bijbehorende elementen. Je hebt er geen ervaring voor nodig. Alleen de bereidheid om eerlijk naar jezelf te kijken en te  durven voelen wat je lichaam je te vertellen heeft. Christel en Esther begeleiden je daarin.

Esther Links en
Christel Rechts

 

 

 

 

Geef je op⬇️

Het Keltische verhaal over de zonnewendes

We gaan terug naar de Keltische tijd, de tijd waarin het Druïdisme is ontstaan. De natuur was voor de Kelten de leidraad voor het leven en hun jaarfeesten waren daarop afgestemd. Het donker en het licht verdeelde het jaar in tweeën en de zonnewendes (midwinter en midzomer) zijn dan ook belangrijke momenten in het jaarwiel.

Bij deze belangrijke dagen hoort een mooi verhaal over:

Koning Eik en Koning Hulst

In een land hier ver vandaan leefden twee koningen in hetzelfde koninkrijk, ze waren broers.  De Hulstkoning woonde in het Noorden. Daar was het koud, er lag altijd sneeuw en was het er donker. Omdat het altijd donker was in het gebied van de Hulstkoning leerde hij zijn volk om rust te nemen en zuinig te zijn met wat ze hadden aan voedsel. Hij leerde zijn volk om na te denken over het leven om bij zichzelf naar binnen te gaan en te voelen wat ze echt nodig hadden. De koning Hulst leerde zijn volk omgaan met moeilijkheden in het koude gebied.  Zij leefde in rust en eenvoud, zij verzamelde voedsel en hadden de kennis om deze lang te bewaren en goed om te gaan met de bronnen.

Zijn broer de Eikkoning, leefde in het Zuiden van het land, waar het veel warmer was en de zon volop scheen. Koning Eik vond het belangrijk dat zijn volk kon genieten van het leven en dat zij feest vierden.  Zijn volk nam wat ze willen en zij dachten er niet over na. Vruchtbaarheid stond bij hem hoog in het vaandel en hij zag dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen!

Zijn broer de Eikkoning, leefde in het Zuiden van het land, waar het veel warmer was en de zon volop scheen. Koning Eik vond het belangrijk dat zijn volk kon genieten van het leven en dat zij feest vierden.  Zijn volk nam wat ze willen en zij dachten er niet over na. Vruchtbaarheid stond bij hem hoog in het vaandel en hij zag dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen!

Maar Koning Eik was nu niet blij, want het was, net zoals in het noorden bij zijn broer Hulst, winter geworden. Het werd kouder en donkerder en het volk in het zuiden was niet gelukkig. Ze wisten niet goed hoe ze met de kou en het donker om moesten gaan.  En de koning kon het ze niet leren. Alleen in het Noorden hadden ze kennis van overleven in deze omstandigheden. Zo besloot Koning Eik dat het tijd werd om een bezoek te brengen aan zijn broer Hulst en op 21 december betrad hij zijn rijk. 

Eik liep op Koning Hulst af en zei: “Mijn beste broeder, mijn volk is niet gelukkig, en wij willen het licht en de zon terug in ons land. Help ons de zon terug te brengen.”  Hulst lachte hem uit, en zei: “Je volk moet eerst maar eens leren zuinig te zijn met wat ze hebben, en een tijd van bezinning in acht nemen waarin ze nieuwe plannen kunnen maken”. “Zonder plannen kom je nergens.”  Maar Koning Eik wist dat daar nu geen tijd meer voor was en ondernam actie. 

Hij zei: “Beste broer, als ik moet vechten voor de terugkeer van het licht, zal ik dat doen”. 

Hij stond op en liep op Koning Hulst af. Hulst stond op en vloog zijn broer aan.  Koning Eik was zwakker dan zijn broer maar hield vol, denkend aan het volk, dat hem nodig had. Dat schonk hem kracht. In zijn gedachten brandde de zon en in één slag versloeg hij de Hulstkoning, die nu gewond op de grond lag.  Koning Eik beval hem de zon terug te geven. En zo gebeurde het. 

Koning Eik zei: “Mijn beste broeder, als je de donkere dagen terug wilt, kom dan op 21 juni naar het zuiden des lands, waar je je krachten weer met de mijne mag komen meten.” 

En zo geschiedde het dat de broers Koning Hulst en Koning Eik elkaar ieder jaar op de zomer- en de winterzonnewende opzoeken en hun deel van het seizoen opeisen. Maar zij besloten om ook hun kennis te delen voor hun volkeren. 

Voor het hele land was er in de lichtmaanden feest, overvloed,  genezing en vruchtbaarheid. 

En in de donkere maanden was er tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de lichte tijd. Iedereen was het hele jaar gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donker!

En in de donkere maanden was er tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de lichte tijd. Iedereen was het hele jaar gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donker!

Dit oude mythische verhaal is verteld door: Esther van der Wijk
www.imbolc.nu

Meer weten en leren over de flow van je leven Volg dan de cursus hieronder:

Wheel of the year dag

Ieder mens wil gelukkig zijn, het maakt niet uit of je arm bent of rijk, welk geloof je aanhangt of van welk continent je komt. Iedereen wil gelukkig zijn. Sterker nog, volgens de Dalai Lama is gelukkig zijn het doel van ons leven. De vraag is dus vooral hóe je gelukkig wordt. En daarin heeft iedereen zijn eigen weg te vinden. 

Toch vinden we dit als Nederlanders vaak maar een lastig onderwerp: geluk. Want vanuit onze cultuur hebben we het toch liever over problemen of dingen die niet goed gaan. Als coach, opsteller en trainer zie ik juist het tegenovergestelde langskomen: hoe word ik minder ongelukkig? Vaak vermomt een geluksvraag zich in meer praktische vragen zoals: hoe krijg ik minder stress, hoe krijg ik meer plezier in mijn werk, hoe krijg ik een betere relatie met ouders (of partner), hoe krijg ik weer meer zin in het leven?

En hoewel ieder mens dus zijn eigen weg naar geluk te vinden heeft, valt mij op dat er ook een heel kenmerkende overeenkomst tussen alle problemen zit. De meeste mensen voelen zich ongelukkig omdat de stroom van hun levensenergie ergens in hun leven geblokkeerd is geraakt.

Dat kan natuurlijk heel verschillende oorzaken hebben, maar voor bijna iedereen geldt dat dit gebeurt wanneer we onze gevoelens niet toe durven te laten. En wanneer je niet durft te voelen, raakt onze natuurlijke energiestroom geblokkeerd.

Dat niet durven voelen kan komen omdat je bijvoorbeeld als kind iets traumatisch hebt meegemaakt dat zo overweldigend was dat je het moest wegstoppen om te kunnen overleven. Of omdat je nooit goed begeleidt bent geweest in het omgaan met je gevoelens. Of omdat in het gezin waarin jij bent opgegroeid bepaalde gevoelens taboe waren en als je ze wel liet zien, dat je dan beschaamd werd.

Zo was het bij mij thuis in het gezin taboe om verdrietig te zijn. Toen ik als jong kind verdrietig was en moest huilen, dan werd tegen me gezegd: “niet janken, gaat wel weer over”.  Dit lijkt niet zo heel erg, veel mensen groeien op in gezinnen waarin over bepaalde gevoelens heen gestapt wordt. Het lijkt vaak heel normaal. Maar dat is het niet.

Wanneer je je gevoelens af moet breken of niet mag laten zien, dan kun je de kwaliteit van de gevoelens namelijk niet leren. Zo is verdrietig zijn heel belangrijk om te leren loslaten. En wat kan dat toch opluchting geven, even lekker huilen. 

Boosheid leert je je grenzen aan te geven en eenzaamheid leert je hoe uniek je bent, zelfs in het gezin waaruit je vandaan komt. Iedere emotie heeft zo zijn eigen kwaliteit in zich. En als je de gevoelens toe durft te laten, leer je niet alleen die kwaliteiten, maar kan ook jouw levensenergie weer vrij stromen. Je hoeft ze namelijk niet meer tegen te houden en daardoor ontstaat weer ruimte voor je levenskracht. Alsof je een dam in de gracht van je zandkasteel kunt laten oplossen in het aankomende water. Ineens is er weer stroming.

In de basis is dit het principe waarmee ik werk tijdens een opstelling. We maken een reis vanuit jouw pijn in het hier en nu, naar een verborgen verhaal in jouw verleden. Door de weggestopte emoties te durven doorvoelen of zelfs alleen maar aan het licht te brengen, kan dat wat jouw kracht blokkeert weer vrijuit stromen. 

Soms zit zo’n blokkade echter diep in het energetische systeem waaruit jij voortkomt. We hebben immers allemaal onze levensenergie meegekregen van onze ouders. Dan kan het zijn dat in jouw familiesysteem een geheim of verborgen verhaal is dat al generaties meegaat. Onbewust wordt het onuitgesprokene telkens aan een volgende generatie doorgegeven, totdat iemand bereid is om het geheim aan het licht te brengen, het te durven doorvoelen. 

En dat is wat een familieopstelling is, een reis in het familiesysteem om te doorvoelen wat er in de onderstroom zich afspeelt, zodat de levensenergie in jou en jouw familiesysteem weer mag stromen.

Wil je een workshop doen waar je leert stralen, groeien en in je kracht staan? Kijk in de workshop agenda

Deze blog is geschreven door

Zover ik weet is iedereen op zoek naar geluk, niemand uitgezonderd. Heb jij het gevonden? Grappig eigenlijk dat we aan het zoeken zijn naar iets wat eigenlijk gewoon in je zit, maar hoe kun je het aanboren? Heel simpel eigenlijk; verantwoordelijkheid nemen voor je persoonlijke pad en niet iedereen en alles de schuld geven van je ongeluk. Je geluk hangt af van hoe je in het leven staat en dat je bij jezelf kan blijven ondanks alles wat er om je heen gebeurt.  

Maar is dat wel zo makkelijk?

Soms gebeuren er dingen die je echt hard raken zoals je baan kwijtraken. In theorie is het zeker ook dan mogelijk ondanks je nare omstandigheden.

Maar hoe dan?

Het heeft ermee te maken hoe je ‘omstandigheden’ binnen laat. Je kan er een heel groot probleem van maken in je gedachten en denken dat het het einde van de wereld is. Of je kan ook denken dat je een nieuwe kans krijgt om een gave baan te vinden die je veel beter ligt. Dus hoe pak jij je problemen op? 

Als je je negatieve baas als een obstakel ziet, voel je je boos en gefrustreerd; als je je baas ziet als ‘iets wat je nodig hebt om te leren hoe je ermee om kan gaan’, ervaar je een gevoel van kalmte.

Overgave

Je zal zien dat er elke dag problemen langs zullen komen die niet zo erg zijn. Met deze problemen kun je overgave oefenen en je geluk voelen, gewoon omdat het kan. Als het regent en je bent het een beetje zat al die regen, kun je dit omzetten in een positieve gedachte. Bijvoorbeeld; ik zit droog binnen en heb een heerlijke kop thee. Misschien heb je een gesprek gehad met een vriendin dat stroef verliep. Voel je je geïrriteerd? Kun je het even laten voor wat het is en de volgende dag er in liefde op terug komen?

Train jezelf

Realiseer je dat veel van de pijn waar je mee te maken hebt in je leven eigenlijk je eigen gedachten zijn die er een eigen verhaal van maken. Het is belangrijk dat je leert om je negatieve gedachte om te zetten naar een meer positieve gedachte. Vertrouwen hebben dat alles gaat zoals het moet en een zekere overgave beoefenen. Je niet druk maken over gebeurtenissen die je niet kan veranderen is het begin van een gelukkigere zelf.

Blijf jezelf trainen om je niet te hechten aan nare situaties en je met positieve gedachten bezig te houden. De zon schijnt altijd achter de wolken en een regenwolk gaat altijd ook weer weg het is allemaal maar tijdelijk. Zo is het ook met je gedachten; als je een week verder bent met positieve gedachten dan lijkt het allemaal erg ver weg.

Een oplossing

Patanjali is degene die de yoga Sutra’s heeft geschreven. Die leren je om met yoga, ademhaling en meditatie te trainen om weer een gelukkiger mens te worden. Bij Pilago willen we je hierin ondersteunen kom een proefles doen

Wil je lessen volgen bij Pilago?
Dat kan volg dan de link ⬇️

Een proefles volgen

Wil je een workshop doen waar je leert stralen en groeien?

Kijk in de workshop agenda

 

Voel jij je soms ook zo afgeremd, geblokkeerd, gehinderd? Is het ook telkens dezelfde hindernis die je maar blijft tegenkomen? Of heb je het gevoel dat je eigenlijk vooral jezelf in de weg zit? Dan is het belangrijk om je blik eens naar binnen te richten en te checken of jij wel in lijn bent met jouw eigen innerlijke natuur.

Veel van onze moderne problemen zoals stress, burn out, angst en het gevoel niet goed genoeg te zijn, komen voort uit een manier van leven die niet past bij wie we werkelijk van binnen zijn.

We werken te hard, zitten te veel, eten ongezond en gedragen ons vaak alsof we meer een robot dan een mens zijn. We moeten zo veel, zo vaak. Vaak denken we dat dat vooral komt vanuit onze omgeving, dat een ander iets van ons verwacht. Maar als we eens eerlijk naar onszelf kijken, dan zijn we meestal net zo vaak onze eigen gevangenbewaarders. Want ook wij willen een mooi huis, een leuk gezin, fijne vakanties naar spectaculaire bestemmingen, een coole baan die goed verdient. We willen allemaal meedoen en erbij horen. Maar… is dat eigenlijk wel waar? Is die gedrevenheid eigenlijk wel onze echte natuur?

Want het is toch ook heel bijzonder dat we in de ratrace waarin we leven ook zoveel overbelaste mensen zien. En wie van ons is er niet vaak oververmoeid geweest door de combinatie van gezin, werk en ook nog een leuk sociaal en privé leven willen hebben?

Dé remedie tegen stress, overspannenheid, burn out en oververmoeidheid is zelfkennis. Leren wat jouw natuurlijke manier van zijn is en dan doen wat bij jou en jouw energiesysteem past. Weten wanneer je daadkrachtig kunt zijn (yang) en wanneer je je hebt over te geven aan dat wat het leven je te bieden heeft (yin). Of zoals een van mijn trainers ooit zo mooi zei: “Als je een perenboom bent in een appelboomgaard en je probeert de hele dag appels te maken, dan heb je stress en zul je je nooit goed genoeg voelen. Want het zal je nooit lukken, je bent immers een perenboom. Die maken geen appels”. 

Yoga, ademwerk en systemisch werk (familieopstellingen) helpen je om te ontdekken wie je van binnen werkelijk bent. Ademwerk brengt je aandacht naar binnen en je lijf tot rust, yoga leert je je lijf te kennen en ervaren en te voelen waar je spanning vasthoudt en waar je meer ruimte kunt maken in je lichaam. Systemisch werk helpt je diep te leren voelen en op energetisch niveau te ervaren waar jouw energie niet stroomt en verborgen verhalen je levensenergie blokkeren. 

Vanaf deze zomer helpen Christel en Esther je ieder seizoen met het verdiepen van je zelfkennis, door je in contact te brengen met je lijf en je energiesysteem. Om zo weer in de flow van jouw eigen levensstroom te komen. 

We organiseren ieder seizoen een dagworkshop die je helpt om je eigen innerlijke natuur te leren kennen én met het ritme van de natuur mee te bewegen. Daarbij houden we de Keltische kalender zoveel mogelijk aan. Deze traditionele kalender is gebaseerd op de maan, de zon en de natuurlijke seizoenen. Per seizoen werken we met de bijbehorende elementen uit de Chinese geneeskunst en de lessen uit de natuur.  Zo is er genieten en oogsten in de zomer (vuur), loslaten in de herfst (aarde), rust en plannen in de winter (metaal/water), groeien in de lente (vuur). Tijdens deze dagen werken we met yoga, ademwerk, visualisaties en opstellingen. 

Het gaan magische dagen worden. Houd de website in de gaten voor de volgende seizoenen.

Deze blog is geschreven door

Je hoeft niet op het noordelijk halfrond te wonen om deel te nemen aan de extra speciale energieën van de zonnewende, waar je ook bent, neem een moment om stil te staan, na te denken en je te verbinden, doe een ritueel, ceremonie en meditatie en kom er sterker en meer gecentreerd uit.

Dit bericht is geschreven door Emma Bischop

De zonnewende: Een kosmisch fenomeen

De zonnewende, een fenomeen van hemelmechanica, markeert een heilig punt in onze reis rond de zon. Deze gebeurtenis, die twee keer per jaar plaatsvindt, is niet slechts een fysieke gebeurtenis, maar een spiritueel portaal dat ons uitnodigt om dieper in te gaan op de mysteries van het universum.

Winterzonnewende: De tijd van naar binnen keren

De Winterzonnewende, die rond 21 december valt, is de kortste dag en de langste nacht van het jaar. Dit moment markeert een keerpunt, waar de duisternis haar hoogtepunt bereikt voordat het licht geleidelijk terugkeert. Het is een krachtig symbool van transformatie en vernieuwing. In het hart van de winter, wanneer de natuur stil en slapend lijkt, vindt er een diepgaande innerlijke activiteit plaats. Dit is een tijd voor reflectie, introspectie en contemplatie. Het nodigt ons uit om naar binnen te kijken, de diepten van ons wezen te verkennen en contact te maken met het innerlijke licht dat ons door de donkerste tijden leidt. De Winterzonnewende wordt in verschillende culturen gevierd als een tijd van wedergeboorte, vaak geassocieerd met de terugkeer van de zonnegod of de geboorte van een Goddelijk Wezen.

Zomerzonnewende: Een viering van licht en leven

In tegenstelling tot de Winterzonnewende is de Zomerzonnewende, rond 21 juni, de langste dag en de kortste nacht. Het is een viering van licht, leven en overvloed. Wanneer de zon op haar hoogste punt aan de hemel staat, baden we in haar volle glorie en warmte. Deze zonnewende is een tijd van vreugde, feest en dankbaarheid. Het herinnert ons aan de overvloed en vruchtbaarheid van de aarde en spoort ons aan om de volheid van het leven te omarmen. Culturen over de hele wereld hebben deze dag gemarkeerd met feesten, dansen en rituelen ter ere van de zon en de levengevende kracht die zij vertegenwoordigt. Het is een tijd om groei te vieren, zowel in de natuur als in onszelf.

De zonnewende als spirituele poort

Beide zonnewendes dienen als poorten naar dieper begrip. Het zijn momenten waarop de sluier tussen het fysieke en het spirituele rijk dunner wordt, waardoor we de onderlinge verbondenheid van alle dingen kunnen voelen. Deze tijden moedigen ons aan om ons af te stemmen op de Kosmische ritmes, om onze interne klokken te synchroniseren met de hartslag van het Universum. De zonnewendes bieden ons de gelegenheid om stil te staan bij onze plaats in de Kosmische dans, om de cyclus van leven, dood en wedergeboorte te eren die altijd aanwezig is in de natuurlijke wereld en in onszelf.

De puls van het universum voelen

Tijdens de zonnewendes kunnen we de pulserende energie van het universum scherper voelen. Het is alsof het weefsel van de werkelijkheid doorlaatbaarder wordt en de energieën van de kosmos vrijer stromen. Dit is een gunstige tijd voor het stellen van intenties, voor meditatieve oefeningen en voor het uitvoeren van rituelen die onze verbinding met het Goddelijke eren. Door ons af te stemmen op deze krachtige momenten, stellen we onszelf open voor diepgaande transformaties, zowel persoonlijk als collectief.

Door de zonnewende te begrijpen als een Kosmisch fenomeen, herkennen we het als een brug die het materiële met het spirituele verbindt, het aardgebondene met het hemelse. Het is een herinnering aan de eeuwige cyclus van verandering, de eb en vloed die de essentie van het leven zelf is, en onze integrale rol in dit prachtige Kosmische spel.

Rituelen en tradities

De rituelen en tradities die in verband worden gebracht met Stonehenge en de zonnewendes zijn doordrenkt van een diep gevoel van eerbied en verbondenheid met het universum. Deze oude gebruiken, waarvan wordt aangenomen dat ze door onze voorouders werden uitgevoerd, bieden een kijkje in een wereld waarin het heilige met het alledaagse was verweven.

Oude ceremonies in Stonehenge

Van Stonehenge, met zijn enorme steencirkels, wordt gedacht dat het een centraal punt was voor rituelen die op de zonnewendes waren afgestemd. De precieze plaatsing van de stenen, uitgelijnd met de positie van de zon op deze cruciale tijden, suggereert een plek van groot spiritueel en hemels belang.

Men gelooft dat deze ceremonies werden uitgevoerd om de cycli van de natuur en het universum te eren, het verstrijken van de tijd te markeren en de voortdurende dans van de aarde en de zon te vieren.

Verbinding met het Goddelijke

Voor de vroege mens waren deze rituelen waarschijnlijk een middel om zich met het Goddelijke te verbinden. Door verschillende ceremoniële en eerbiedige handelingen, zoals offers, gezangen en meditatieve praktijken, zochten ze harmonie en begeleiding van de Kosmische krachten. Deze praktijken waren niet zomaar aanbiddingen, maar waren diep geworteld in hun begrip van de wereld en hun plaats daarin.

Samenkomsten van eenheid en doel

Stel je bijeenkomsten voor van mensen uit verschillende lagen van de bevolking, verenigd door hun gemeenschappelijke respect voor het Universum. Ze zouden deelnemen aan deze ceremonies die het alledaagse overstijgen en een gemeenschap creëren die verbonden is door een gedeelde spirituele reis. Zulke bijeenkomsten waren momenten van eenheid, waar sociale hiërarchieën en individuele verschillen opzij werden gezet ten gunste van een collectieve ervaring van het Heilige.

Rituelen rijk aan symboliek

Deze rituelen waren rijk aan symboliek en intenties. Elk aspect, van de richting van de stenen tot de timing van de ceremonies, had een betekenis. Deelnemers gebruikten mogelijk specifieke voorwerpen zoals kristallen, kruiden en symbolen om elementen uit de natuur en de Kosmos voor te stellen. De rituelen bestonden waarschijnlijk uit een combinatie van beweging, geluid en stilte, waarbij elk element ontworpen was om het bewustzijn van de deelnemers te verhogen en hen af te stemmen op de energieën van de Aarde en de Hemel.

Een brug slaan tussen werelden

Deze rituelen sloegen een brug tussen het aardse en het goddelijke, waardoor deelnemers de heilige energieën konden aanboren die door al het leven stromen. Deze verbinding werd niet gezien als iets bijzonders, maar als een integraal onderdeel van het bestaan, een noodzakelijke communie met de krachten die alle wezens in stand houden en leiden.

Erfenis en moderne interpretatie

Vandaag de dag inspireren deze oude rituelen moderne gebruiken. Tijdens de zonnewende komen mensen nog steeds samen bij Stonehenge om deze tradities te eren. Hoewel de precieze aard van de oorspronkelijke ceremonies in mysterie gehuld blijft, proberen hedendaagse vieringen de essentie van deze oude praktijken te vangen, waardoor een levende link naar ons verleden ontstaat en een voortzetting van een tijdloze traditie die onze diepe verbondenheid met het universum viert.

De spirituele betekenis

De diepere spirituele betekenis van Stonehenge en de zonnewendes ligt in hun symbolische weergave van eeuwige Kosmische principes: de cycli van leven, dood, wedergeboorte en de wisselwerking tussen duisternis en licht. Deze oude markeringen zijn niet slechts overblijfselen uit het verleden, maar levende symbolen die nog steeds diepgaande spirituele inzichten bieden.

Tijden van bezinning en vernieuwing

De zonnewendes zijn natuurlijke pauzemomenten in de reis van de aarde rond de zon en bieden ons mogelijkheden voor reflectie en vernieuwing. De Winterzonnewende, met zijn langste nacht, nodigt ons uit om naar binnen te keren, om de duisternis te omarmen waar ware transformatie begint. Het is een tijd om na te denken over wat voorbij is gegaan, om oude patronen en gewoonten los te laten en ons voor te bereiden op een nieuwe fase van groei. De zomerzonnewende daarentegen, met zijn overvloed aan licht, moedigt ons aan om onze prestaties te vieren, ons te koesteren in de volheid van het leven en ons te richten op wat we willen cultiveren en manifesteren.

Verbinding met het Goddelijke

In deze tijden wordt de sluier tussen het fysieke en het spirituele rijk dunner verondersteld, waardoor het een gunstige tijd is voor verbinding met het Goddelijke. De zonnewendes herinneren ons eraan dat we niet slechts toeschouwers zijn in het Universum, maar actieve deelnemers aan de Kosmische dans. Ze bieden een kans om onze persoonlijke ritmes af te stemmen op de grotere ritmes van het Universum, waardoor een diepere verbinding met ons Hogere Zelf en de Goddelijke Bron mogelijk wordt.

Symboliek van dood en wedergeboorte

De zonnewendes symboliseren de cyclus van dood en wedergeboorte, een fundamenteel aspect van het leven. De Winterzonnewende, die de dood symboliseert, is geen einde maar een voorbode van wedergeboorte, zoals te zien is in het terugkerende licht. De Zomerzonnewende, die het toppunt van leven en licht vertegenwoordigt, herinnert ons eraan dat zelfs op het hoogtepunt van onze kracht en schittering, de zaden van verandering worden gezaaid. Deze cyclische aard weerspiegelt de reis van de Ziel, die voortdurende transformatie en vernieuwing ondergaat.

De onderlinge verbondenheid van alle wezens

De zonnewendes herinneren ons ook aan de onderlinge verbondenheid van alle wezens in het universum. Net zoals de helling van de aarde en haar baan om de zon de wisseling van de seizoenen bepalen, wordt ons leven beïnvloed door een groot aantal zichtbare en onzichtbare krachten. Het erkennen van deze onderlinge verbondenheid bevordert een gevoel van eenheid en empathie en herinnert ons eraan dat we deel uitmaken van een groter geheel en dat onze acties een rimpeleffect hebben buiten onze directe omgeving.

Innerlijk licht en eeuwige vlam

In deze momenten van Zonnewende worden we herinnerd aan ons eigen innerlijke licht, een vlam die eeuwig in ons brandt. Net zoals de zon aan de hemel aan en uit gaat, fluctueert ons innerlijke licht en leert het ons over veerkracht, hoop en de blijvende kracht van de Geest. Dit innerlijke licht is een weerspiegeling van de schittering van de zon, een herinnering dat zelfs in tijden van duisternis het potentieel voor licht en vernieuwing altijd in ons aanwezig is.

De spirituele betekenis van Stonehenge en de zonnewendes reikt veel verder dan hun historische en astronomische aspecten. Het zijn krachtige symbolen die ons oproepen tot een dieper begrip van onze plaats in de Kosmos, de cycli van ons eigen leven en onze eeuwige verbinding met het Goddelijke. Door middel van deze oude markeringen worden we uitgenodigd om een reis van innerlijke verkenning en transformatie te beginnen, waarbij we ons afstemmen op de Universele energieën van creatie, behoud en vernieuwing.

Stonehenge vandaag de dag

Vandaag de dag is Stonehenge nog steeds een baken van verwondering en een symbool van de diepe verbondenheid van de mensheid met de kosmos. Het is een levend bewijs van de kennis van onze voorouders en een heilige plaats die mensen uit alle hoeken van de wereld blijft inspireren en verbinden.

Een bedevaartsoord en feest

Stonehenge blijft een belangrijk pelgrimsoord, vooral tijdens de zonnewende. Deze tijden van hemelse betekenis trekken mensen met verschillende achtergronden aan, die allemaal op zoek zijn naar een verbinding met iets dat groter is dan zijzelf. De zonnewendebijeenkomsten bij Stonehenge zijn levendige tapijten van moderne spirituele zoekers, historici en toeristen, allemaal verenigd door de ontzagwekkende aanwezigheid van de oude stenen. De lucht tijdens deze bijeenkomsten is elektrisch, geladen met de collectieve energie van anticipatie en eerbied.

Brug tussen verleden en heden

Stonehenge vormt een brug tussen het verleden en het heden en biedt een tastbare link naar het leven en het geloof van onze voorouders. Het dient als herinnering aan een tijd waarin het begrip van de kosmos diep verweven was met het dagelijks leven. Deze verbinding met onze voorouderlijke erfenis is niet alleen een reis door de geschiedenis, maar een ononderbroken draad die ons verbindt met de oude wijsheid die de ritmes van de aarde en de hemel begreep.

Inspirerend ontzag en verwondering

De enorme schaal en het mysterie van Stonehenge blijven ontzag en verwondering inboezemen. Zijn blijvende aanwezigheid daagt ons begrip van geschiedenis, technologie en spiritualiteit uit. Het mysterie van hoe en waarom Stonehenge is gebouwd, voedt nog steeds wetenschappelijk onderzoek en spirituele speculaties en maakt het tot een centraal punt in discussies over het vermogen en de vindingrijkheid van de mens.

Verbinding met de mysteries van het verleden

Stonehenge is een poort naar de mysteries van ons verleden en nodigt ons uit om na te denken over vragen over het leven, het geloof en de mogelijkheden van degenen die het bouwden. Het moedigt een dieper onderzoek aan naar onze voorouderlijke wortels en de manieren waarop oude beschavingen omgingen met de wereld om hen heen en deze interpreteerden.

Eindeloze mogelijkheden voor de toekomst

Als we naar de toekomst kijken, symboliseert Stonehenge de eindeloze mogelijkheden van menselijk begrip en spirituele groei. Het daagt ons uit onze perspectieven te verruimen, het oude met het moderne te vermengen en te blijven zoeken naar antwoorden op de fundamentele vragen over ons bestaan en onze plaats in het universum.

Een symbool van de zoektocht van de mensheid naar begrip

Uiteindelijk is Stonehenge een symbool van de voortdurende zoektocht van de mensheid naar begrip en verbinding. Het vertegenwoordigt onze onbreekbare band met het universum, een voortdurende zoektocht naar betekenis die tijd en cultuur overstijgt. Als we in zijn schaduw staan, worden we eraan herinnerd dat onze ontdekkingsreis, zowel wetenschappelijk als spiritueel, nog lang niet ten einde is. Stonehenge, in zijn stille majesteit, blijft een bron van inspiratie, een heilige ruimte waar het verleden, het heden en de toekomst samensmelten en waar de menselijke geest zich verbindt met het uitgestrekte, zich ontvouwende mysterie van de kosmos.