Je zegt dat je luistert, maar dat is niet zo. Zo gewend dat je verdoofd bent door het lawaai in je wereld, weet je niet hoe je bij me moet zijn.
Als je door mijn wildernis fietst, praat je met anderen over je bedrijf. Als je samen loopt, hoor ik je praten over uit eten gaan, vrienden die hun beloften niet nakomen, de resultaten van je laatste onderlinge fonds.
Als je door mijn bomen jogt, bij mijn meren, draag je oortelefoons die de echte muziek die ik ben verbergen. Zo verdoofd door je wereld, moet je jezelf zelfs verdoven als je bij mij bent.
Als je met mijn voertuigen door mijn land reist, kijk je naar je kaarten in plaats van naar mijn glorieuze scènes. Zie je niet hoe ik huil dat mijn symfonie niet wordt gehoord? Hoe is mijn schoonheid voor jou onzichtbaar? De bever sloeg zijn staart voor je op het water en moedigde je aan om de resultaten van zijn zeer harde werk te komen bekijken. Het roodborst landde voor je in de boom – ze wilde je eraan herinneren dat de anesthesie één takje tegelijk is gebouwd. Het konijn dat over je pad liep, stopte en stuurde je een glimlach, die je eraan herinnerde zacht te zijn en uit angst te blijven. De stroom van de beek over de rotsen wilde je herinneren aan de kracht van vernieuwing en de reinigende resultaten van in de stroom blijven. De rotsen in de beek lieten je zien hoe gewassen worden je glad en glanzend kan maken.
Het is goed om het leven over je heen te laten stromen. De eend stroomopwaarts die naar voedsel aan het duiken was, liet je elke dag de levenshulp zien – het leven van vertrouwen. Hij probeert zijn vissen niet te vangen en op te slaan voor de toekomst. Hij vertrouwt gewoon op de beloning die elke dag zal bieden. De gouden vlinder die op je t-shirt landde, beloofde je een gouden overgang. Als je bereid bent om naar binnen te gaan en te cocoonen naar je eigen innerlijke geest, mag jij op een dag ook vliegen. Ze landde op je hart, want daar moet je beginnen met luisteren.
Ze verspilt je dat ergens, diep in je, een vlinder wacht om geboren te worden. Als je wilt vliegen, hoef je alleen maar te luisteren. De boom aan het einde van het pad dat met zijn bladeren naar je zwaaide, stuurde je een kus. Je vond het vreemd dat de bladeren bewogen – er was geen briesje dat je je herinnert.
Maar je liep verder en een traan viel over zijn hart. Onzichtbaar. Opnieuw. De zwerm ganzen die boven je vlogen, liet je de schoonheid van samen zien – je kunt verder vliegen als je met anderen vliegt. Herinner je je de kleine bergbloem die haar hoofd uit het hoge gras gluurde? Ze liet je zien dat elke plek een goede plek is voor schoonheid – zelfs omringd door gras dat je misschien lijkt te overschaduwen. Ze zei dat je je schoonheid moest laten zien, waar je ook bent. Schoonheid kent geen grenzen. Zag je de glimlach in de wolken? Ze stuurden je een kosmische gift uit de hemel om je eraan te herinneren dat je nooit alleen bent. Ze zien je. Ze willen dat je hun kunstenaarschap ziet terwijl ze al die afbeeldingen voor je maken. Het is een steeds veranderende kunstgalerie die ze je aanbieden – als je maar opkijkt en je geweldige verbeeldingskracht gebruikt.
De regendruppels die begonnen te vallen toen je het einde van je wandeling bereikte, beledigden je. Toch reinigen ze de aarde, bieden ze voedsel aan de aarde, voeden ze de vele planten en dieren die deze wereld met je delen. Ze voeden JOU. Terwijl u zich van hen haastte, werden sommigen van hen tranen – huilend dat u hun aandeel niet zag in het voortzetten van de schepping.
Vandaag sprak het roodborstje. Hoorde je wat ze zei? Vandaag sprak de lucht. Hoorde je wat ze zei? Vandaag brulden de golven van de oceaan. Hoorde je wat ze zeiden? Vandaag viel de zon in de zonsondergang en de zonsondergang in de nacht. Hoorde je wat ze je vertelde? Luister naar mijn ritmes. Voel mijn hart in je kloppen – binnen alles van Creatie. Hoor mijn berichten door mijn boodschappers te horen.
Wakker worden. Voel me. Hoor mij. Zie mij. Houd van me, want ik ben jou – en als je dat niet kunt zien – zullen we allebei verdwijnen door gebrek aan visie.
Ik ben Gaia – De aarde. Ik ben jou. Ik maak deel uit van de hele schepping. Je maakt deel uit van de hele schepping. Hou van jezelf. Hou van me.
Hang je hart niet op voor dat wat illusie is. Alles wat buiten liefde is, is illusie. Zie liefde en je zult jezelf zien. Zie liefde en je zult me zien. Zie liefde en we zullen deze kosmische dans voor altijd voortzetten. Open je ogen voor liefde. Open je hart om lief te hebben. Open je visie om lief te hebben. Kom, ik zal je laten zien hoe je de kleuren van extase plant. Kom, wees de vlinder. Kom alsjeblieft.
Geschreven door: Montana Gray